Kaszubi.pl

W dniu 5 października 2010 r. odszedł od nas prozaik, poeta, dramatopisarz i działacz kaszubski STEFAN FIKUS.

"Potrzeba jednej chwili, żeby kogoś zauważyć

Jednej godziny, żeby go ocenić

Jednego dnia, żeby polubić

A całego życia, by... zapomnieć."

Kiedy przyjdzie mi stanąć

Nad brzegiem wielkiej Rzeki,

To nie chciałbym mieć ciężaru

Nie ziszczonych planów.

Kiedy przyjdzie mi stanąć

Oko w oko z wielkością,

To chciałbym mieć jak

Najmniej kłopotu z nijakością.

Kiedy przyjdzie mi stanąć,

A przyjść przyjdzie to każdemu,

To chciałbym być obmyty

Z wszelkiej ludzkiej słabości.

Stefan Fikus, Tak bëm chcôł

Już w dzieciństwie i młodości widać było niezwykłą aktywność i liczne zainteresowania Stefana Fikusa. Marginesy zeszytów szkolnych ozdabia pierwszymi rysunkami, chodzi na zajęcia teatru amatorskiego oraz szkolenia przysposobienia wojskowego. Odwiedza luzińską bibliotekę i z pasją czyta książki. Po wstąpieniu do KSMM angażuje się w działania sekcji piłki nożnej i sekcji strzeleckiej, organizuje i wreszcie zostaje kapelmistrzem młodzieżowej orkiestry dętej.

Marzy o zawodzie malarza, o muzykowaniu gdy rzeczywistość jest ciężka, a codzienność z którą trzeba się zmierzyć jest szara i trudna. Pracuje krótko w Gościcińskiej Fabryce Mebli przy noszeniu desek do maszyny i odnoszeniu klepek parkietowych, dorywczo karczuje lasy, pracuje przy budowie szosy na półwyspie helskim ...

Problemy z pracą zarobkową, zamiłowania muzyczne i zauroczenie występami orkiestry 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich, którą zobaczył podczas manewrów Pomorskiej Brygady kawalerii w okolicach Luzina spowodowały, że tuż przed wojną wstępuje do wojska i zostaje wcielony do orkiestry 16 Pułku Ułanów w Bydgoszczy.

Tam zastaje go wojna. Trafia do obozu jenieckiego a następnie zostaje skierowany na roboty przymusowe do majątku Schlepkow, Kreis Prenzlau.

W niewoli powstają pierwsze teksty literackie p. Stefana – prowadzi pamiętniki, pisze sztuki teatralne. W Schlepkow poznaje miłość swojego życia Pelagię Wronę i bierze ślub.

Stefan Fikus wraca do Polski wraz z żoną 30 maja 1945 roku już jako dojrzały i doświadczony mężczyzna, ojciec dwójki synów. Osiedla się w Lęborku, gdzie dostaje mieszkanie i pracę w Polskich Kolejach Państwowych.

W ten sposób p. Stefan trafił do naszego miasta, miasta które stało się jego miejscem na ziemi. Miasta, które jest dumne z jego dorobku, osiągnięć i pracy.

Nie sposób zliczyć wszystkich zasług, osiągnięć i nagród pana Fikusa. Ale spróbujmy wymienić niektóre z nich:

był korespondentem licznych gazet i czasopism („Sygnały”, „Słowo Powszechne”, „Zielona Droga”, „Zorza", „WTK”, „Gryf”, „Ilustrowany Kurier Polski”, „Pomerania”, „Gwiazda Morza”);
jest autorem nie policzonej dotychczas liczby tekstów literackich – wspomnień, powieści, wierszy – z których opublikowano dotychczas jako samodzielne autorskie książki:
powieść „Pojmańczice”
tomiki poezji „Moje miasto”, „Tak bëm chcôł”
„Historia wsi Luzino i okolic 1871-1985”
Zbiory opowiadań „Jak to przóde biwało”, „Tak też biwało” oraz „Tak bem chcoł”
napisał ponad 20 sztuk teatralnych;
namalował ponad 150 akwareli, obrazów olejnych, szkiców węglem, tuszem, ołówkiem związanych tematycznie z ziemią kaszubską, dziejami Pomorza i religią. Obraz p. Stefana przedstawiający św. Franciszka jako patrona Kaszub trafił do rąk Ojca Świętego wręczony przez Lęborskich Kaszubów podczas pamiętnego nabożeństwa na Skwerze Kościuszki w Gdyni w 1987 roku;
był jedynym delegatem z Lęborka na Kongres Kaszubski w 1946 roku.
doprowadził w 1971 r. do powstania w naszym mieście Koła Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, którego był wieloletnim prezesem. W uznaniu zasług nadano p. Stefanowi tytuł Honorowego Prezesa lęborskiego Zrzeszenia;
był inicjatorem i głównym organizatorem ufundowania tablicy poświęconej księdzu Szczepanowi Graczowi, którą odsłonięto w kościele św. Jakuba Ap. w Lęborku;
zapoczątkował przyznawanie nagrody specjalnej za najlepsze utwór o tematyce kaszubskiej w aktywnie działał w Stowarzyszeniu PAX, a następnie po jego przekształceniu w Katolickim Stowarzyszeniu Civitas Christiana;
był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lęborku i Wojewódzkiej Rady Narodowej w Słupsku;
był laureatem wielu konkursów literackich, między innymi Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego w Lęborku;

najcenniejsze odznaczenia to:

nagroda im. Ks. Bolesława Domańskiego przyznana przez Stowarzyszenie PAX;
statuetka Lęborskiego Lwa przyznana przez Radę Miejską w Lęborku;
wraz z członkami Lęborskiego Bractwa Historycznego otrzymał „Skrę Ormuzdową”
przyznawaną przez miesięcznik „Pomerania”.

W tak krótkiej prezentacji osoby i twórczości Stefana Fikusa było po prostu niemożliwe przedstawienie wszystkich osiągnięć i zasług. Niezwykła aktywność w wielu obszarach życia zdumiewa i budzi podziw. Każe schylić głowę.

Zofia Biskupska-Lisiecka

Dyrektor Miejskiej Biblioteki Publicznej w Lęborku

Źródło: www.biblioteka.lebork.pl

labòrsczi part

FOTORELACJE

Projekt graficzny: Iselin
Webmaster: Łukasz Makurat